WAT IS HIRUDO THERAPIE?
De bloedzuigertherapie methode is al meer dan 3000 jaar bekend als geneeswijze. Bloedzuigers zijn familie van de regenworm en heten officieel hirudinea.
Eeuwenlang werd er al via een snede in aders, bloed onttrokken. Ze noemden dit ook wel flebotomie ofwel aderlating. Naast het “bloed slaan” in de halsader van paarden maar ook bij runderen werd er soms ook arterieel bloed afgetapt. Dat gebeurde met gebruik van de bloedzuigers.
Gemeenschappelijke deler in deze therapie was dat men via veneus bloed ”het kwaad” ofwel ziekteverwekkende stoffen uit het lichaam wilde verdrijven de oudste afbeelding van aderlating dateert van ongeveer 2500vChr. Ook het opwekken van oppervlakkige ontstekingen zouden het kwaad uit het lijf laten.
In oude diergeneeskundige boeken vindt je hele beschrijvingen van hoe deze methode werkt.
Oude paardenmeesters beschreven in hun boeken op welke plekken het beste de aderlating gemaakt kon worden. In de boeken van Jacques de Solleysel stonden duidelijke algemene richtlijnen en beschreef hij nauwkeurig bij welke indicaties je de aderlating moest doen.
Zo noemde hij:
* Bij te veel aan bloed (plenitude)
* Om warmte af te voeren
* Om het koken van het bloed te voorkomen
* Bij koorts
* Hoefbevangenhied,
* Lmfangitis
* Droes
* Schurft
*Aflaten van slechte vochten om verrotting te voorkomen om de bloedstroom naar bepaalde gebieden te doen toenemen of om te keren en om bepaalde specifieke gebieden te ontlasten van bloed.
Na de aderlating werd er goed gekeken naar de consistentie van het bloed, de kleur en zelfs de smaak.
Als extra kanttekening stond erbij dat de paarden niet al te zwak mochten zijn.
Er is zelfs een poster van een paard waar nauwkeurig aan gegeven wordt waar je het bloed het beste kon aflaten. (Lafosse 1813).
Ook benoemt hij een aantal contra-indicaties en geeft aan dat het 2x per jaar preventief bloed aflaten een goed keuze is.
Op deze manier “ontgiften” wij ons lichaam niet meer maar een voor- of najaarsdetox is bij eenieder wel bekend. Hoewel de theorie over aderlatingen door de eeuwen heen veranderde bleef de behandeling wel zijn waarde houden.
Sinds de eerste eeuw voor Chr. begon men meer met de bloedzuigers te werken om op moeilijkere plaatsen een soort van aderlating te veroorzaken. Als de bloedzuigers hongerig zijn dan drinken ze een beetje bloed en gelijktijdig spuiten ze het stofje hirudine in de bloedbaan die bloedstolling tegen gaat en dus voor redelijk lang nabloeden zorgt. Dit stofje zit in het speeksel (saliva) van de bloedzuigers waar hij ook zijn naam aan te danken heeft. De bloedzuigers hebben echter veel meer stofjes in hun saliva zitten waardoor de bloedzuiger therapie beschouwd wordt als een grote opschoning van het lijf.
Er zijn wel 600-700 soorten bloedzuigers in de wereld en in Nederland zo’n 30 verschillende soorten. Ze zijn jammer genoeg niet allemaal geschikt om te gebruiken voor de geneeskunde. Er bleken ook bloedzuigers te zijn die beter niet ingezet konden voor de behandelingen omdat ze weinig tot geen effect gaven en/of mensen er zelfs ziek van werden.
Na een strenge selectie bleven er nog maar drie over die als geneeskrachtige bloedzuigers bestempeld werden.
Iedere soort bloedzuiger heeft zijn eigen kleurcombinatie.
- Hirudo Verbana (Hongarije)
- Hirudo Medicinalis (Midden Europa)
- Hirudo Orientalis (Oosten maar wordt niet gekweekt in Duitsland)
